« Poprzednie hasło: KONWISARZ | Następne hasło: [KONWOKACYJALNY] » |
KONWOKACYJA (20) sb f
c- (18), k- (2); -uo- (15), -wo- (3), -vo- (2); -ca- (15), -ka- (5); -ti- (7), -tij- (5), -ci- (4), -cii- (2), -ty- (1), -cy- (1).
Oba o oraz pierwsze a jasne, końcowe prawdopodobnie pochylone (tak w -yja).
sg | pl | |
---|---|---|
N | konwokacyjå | konwokacyje |
G | konwokacyj(e)j | |
A | konwokacyją | |
I | konwokacyją | |
L | konwokacyjéj, konwokacyi | konwokacyjåch |
sg N konwokacyjå (1). ◊ G konwokacyj(e)j (2). ◊ A konwokacyją (2) [w tym: -a (1)]. ◊ I konwokacyją (1). ◊ L konwokacyjéj (8), konwokacyi (1); -éj : -i ActReg (2 : 1); ~ -éj (2), -(e)j (6). ◊ pl N konwokacyje (2) [zapis: -ae]. ◊ L konwokacyjåch (3); -åch (1), -(a)ch (2).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.
konwokacyja kogo (1): A Woiewodowie ſkoro po tym Séymie máią vczynić Conuokácią Dignitarzów y vrzędów Stárośćich SarnStat 280.
konwokacyja czyja [= zwołana przez kogo] (3): O Conuocaciach Arcybiſkupich. OBwieśćić ma X. Arcybiſkup ſenatoróm oboygá narodu/ y czás náznáczyć iáki/ ná któryby wſzyſcy ziácháć ſie mogli do Wárſzáwy. SarnStat 7, 34, 133.
Synonimy: konwent, obesłanie, schadzka, zebranie, zezwanie, zgromadzenie, zwołanie.
HG