[zaloguj się]
[pdf]

OBESŁANIE (3) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz è; o oraz pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w obesłać); a jasne.

Fleksja
sg
N obesłani(e)
G obesłaniå
I obesłani(e)m
L obesłaniu

sg N obesłani(e) (1). ◊ G obesłaniå (1). ◊ [I obesłani(e)m.] ◊ L obesłaniu (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. obesłać.

Zwołanie, wezwanie; zawiadomienie (3): Convocatio – Obeſłanie, zwołanie. Calep 257a.

obesłanie kogo (1): á kthemu ten co kopce álbo znáki pokáźi/ ma Podkomorzego zwieść ku vſypániu kopcow y vczynieniu znákow ſkáżonych/ co tho ma vczynić po obeſłániu Woźnego y dwu Sláchćicu od powodu ośm niedzyel UstPraw Iv.

obesłanie czyje [= kogo obesłał] (1): Máximilian Ceſarz vmárł tego roku dniá 12 Stycżniá w Rákuſiech/ s tey przycżyny Kurfierſtowie (ktorzy Ceſárza wybyeráią) Ziecháli sie do fránkfortu z obeſłánia Arcybiſkupá BielKron 194v.

[Wyrażenie przyimkowe: »za obesłaniem [kogo]«:
~ Szereg: »za upominaniem albo obesłaniem«: A jestliby takowy zbiegły człowiek u kogo zaścignion a nalezion był, ma wrócon być. A nie chciałliby go wrócić a wydać za upominaniem albo obesłaniem pana tego, czyj poddany jest, ma 10 grzywien przepadku dać OrdynWiej 25.] ~

Synonimy: powołanie, przywołanie, przyzwanie, wezwanie, zwołanie.

Cf 2. OBESŁAĆ

AS