« Poprzednie hasło: PRZYZWAN | Następne hasło: PRZYZWANY » |
PRZYZWANIE (9) sb n
a jasne; teksty nie oznaczają -é lub oznaczają niekonsekwentnie.
sg | |
---|---|
N | przyzwani(e) |
G | przyzwaniá |
I | przyzwaniém, przyzwanim |
sg N przyzwani(e) (2). ◊ G przyzwaniá (3). ◊ I przyzwaniém (2), przyzwanim (2); -ém SarnStat; -im SkarŻyw; -ém : -im SkarKaz (1:1); -ém (1), -(e)m (1).
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. przyzwać.
przyzwanie kogo (3): Chćiał też P. Bog tym przyzwánim tych krolow pokázáć/ iż nie tylo dla obrzezánych Zydow: ále też dla narodow świátá wſzytkiego ſię národźił. SkarKaz 517a, 517b [2 r.].
przyzwanie skąd (1): dla przymnożenia prowentów Lektoróm [Akademii Krakowskiej]/ y przyzwánia z inąd [proventibus ... aliunde vocandis JanStat 222]/ [...] Arcybiſkup Gnieźnienſki [...] obiecał [...] ſto Dukatów we złoćie SarnStat 197.
przyzwanie czyje [= Boga] (1): A ia przelękſzy ſię máieſtatu twego/ á miłośćią y przyzwániem twoim pokrzepiwſzy ſię/ idę ochotnie do pocáłowánia nog twoich SkarKaz 161b.
Cf PRZYZWAĆ
LWil