[zaloguj się]
[pdf]

KOŃCZONY (4) part praet pass impf

kończony (3), kończon (1).

Oba o jasne.

Fleksja
sg
nNkończono
pl
N subst kończoné

sg n N (praed) kończono (1). ◊ pl N subst kończoné (3); -é (2), -(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Rozsądzany, rozstrzygany, wyrokowany (4): iż wſzyſtkie ſpráwy wierze chrześćijáńſkiey należące/ záraz od cżáſow Apoſtolſkich/ przed tą ſtolicą przekłádáne/ y tám końcżone były ReszList 191.
Wyrażenie: »kauza kończona« (2): SarnStat 1165, 1177 cf »sądzony i kończony«.
Szeregi: »sądzony i kończony« (2): A Takowé kauzy o pomiáry y o porównánié imienia między bráćią y vczeſnikámi iednégo dźiedźictwá/ ná rokách poſpolitych źiemſkich máią bydź ſądzoné y kończoné bez áppelláciiéy SarnStat 1165 [idem] 1177.

»stanowion i kończon« (1): oni cżelnieyſzi Pánowie/ ná ktore to należáło/ z Piſmá świętego żadnego rozſądku ſámi dáć niemogli/ powieśćiam cudzym wierzyć muſieli/ á przedśię niechćieli áby co było ſtánowiono y końcżono [ninil...definiri et concludi volebant]/ iedno to coby oni nálezli? ModrzBaz 17.

Cf KOŃCZYĆ

RS