Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [KORK]

Następne hasło: KORKODĄB »

KORKA (3) sb f

Fleksja

N sg kórka (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Znaczenia

bot. Quercus suber L. (Rost; korek); dąb korkowy lub jego kora (3)

bot. Quercus suber L. (Rost; korek); dąb korkowy lub jego kora, suber Mącz; phellus Calep (3): Suber, Drzewo którego skórę w pántofle kładą/ kórká. Mącz 425c, 425c; Phellus – Korka. Calep 799a.

Cf 1. KOREK