[zaloguj się]
[pdf]

1. KOREK (5) sb m

korek (5), [kork].

Teksty nie oznaczają o oraz é; e prawdopodobnie jasne (tak w -ek).

Fleksja
sg
N korek
A korek
L korku

sg N korek (3). ◊ A korek (1). ◊ L korku (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII(XVIII) – XVIIIw.

bot. Quercus suber L. (Rost); dąb korkowy, drzewo z rodziny bukowatych (Fagaceae) lub jego kora; suber Murm, BartBydg, Calep, Cn; flinium Murm; arbor corticis, suberies Cn (4): Murm 107; Suber, corcove drzevo vel corek, arbor vel arbustula quaedam BartBydg 152; Calep [1016]a.
[Zestawienia: »kork mniejszy« = według ówczesnych pojęć roślina męska: Kork mnieyſzy. W. 223. Kork więtſzy támże. [Cf 223. Korkowe drzewo ieſt dwoiákie/ ſámiec/ Suber piſanus. ſámicá Suber Romanius. K2#] SienHerb D4#.

»kork więtszy«: SienHerb D4 # cf »kork mniejszy«.]

a. Jakiś wytwór z kory tego drzewa (2): [dzieci] Niż pocżną o ſwey mocy nurt przebywáć/ Pod pierśi pęcherz ábo korek śćielą/ Nim ſię ośmielą. KlonFlis E2.
α. Prawdopodobnie podeszwa korkowa (1): Nożká záwżdy chędoga/ bo chodźi ná korku BielSat D2v.

Cf KORKA, KORKODĄB

AL