[zaloguj się]
[pdf]

KORNET (8) sb m

o jasne. ◊ -ét; -et- z tekstów nie oznaczających é.

Fleksja
sg pl
N kornét kornety
G kornetu kornet(o)w
A kornét kornety
I kornety
L kornecie

sg N kornét (1). ◊ G kornetu (4). ◊ A kornét (1). ◊ L kornecie (1). ◊ pl N kornety (1). ◊ G kornet(o)w (1). ◊ A kornety (1). ◊ I kornety (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

Dęty instrument muzyczny, rodzaj trąby, często robiony z rogu; buccina Calep; cornu, tuba Cn (8): Buccino ‒ Na kornecie gram. Calep 141b, 141a.

W połączeniach szeregowych (3): Dáley fletnicżki piſzcżą á puzany bęcżą/ Pomorty iáko chłopi gdy ſie ſwárzą ięcżą. Dáley záſię Kornety głośne Száłámáie/ Ták iż iedno drugiemu wdzyęcżnośći dodáie. RejWiz 25v; Spiewayćie Pánu przy hárffie/ ná Hárffie y głoſem chwali: Ná trąbách z blách kowánych y w głoſie kornetu [et voce tubae corneae] rogowego. Leop Ps 97/6; OstrEpit A2.

Szereg: »trąba, (i) kornet; kornet z trąbą« = tuba et buccina PolAnt (2; 1): Wſſyſcy ſpołu ſpyewaymy/ yemu chwałę daymy/ Trąb myedzyánych/ Kornetow też nye zányechaymy LubPs V6v; BudBib 2.Par 15/14; KochPs 148. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.].

Synonimy: cynek, piszczałka, trąba.

AL