[zaloguj się]
[pdf]

KORYTKO (4) sb n

n (2), m (2) [w funkcji n-pers].

Oba o jasne.

Fleksja
sg
N korytko
G korytka

sg N korytko (3). ◊ G korytka (1).

Sł stp brak, Sł stp nazw os, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Dem. od „koryto”:
1. Podłużne naczynie drewniane; tu przen: wyżywienie (1):
Zwrot: »podnieść korytka« = zmniejszyć dawkę żywności, dawać mniej (1): Cibum deducere, Vyąć obroku/ Podnieść komu koritká/ yáko w przepowieśći bywa mówiono. Mącz 52c.
2. Podłużne urządzenie drewniane, otwarte z obu węższych końców, służące do przepuszczania cieczy z jednego zbiornika do drugiego; canaliculus Calep; canalis, imbrex Cn (1): Canaliculus ‒ Koritko, rurka. Calep 156a.
3. n-pers (2):
Zestawienia (2): Bártoſz Koritko piſarz Lwowſki. PaprPan D4, N2v.

Synonim: 2. rurka.

AŻ