[zaloguj się]
[pdf]

KORZĄCY SIĘ (2) part praes act

się (1), sie (1).

o prawdopodobnie jasne (tak w korzyć się).

Fleksja
sg
mNkorzący się
Gkorząc(e)go się

sg m N korzący się (1). ◊ G korząc(e)go się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Okazujący, wyznawający swą uległość, niższość, pokorę; tu: wobec Boga (2):
Szereg: »korzący się i proszący« (1): Trzy ſą ſtrony/ Bog rozgniewány/ Chryſtus przepraſzáiący/ á człowiek ſię korzący y proſzący. SkarKaz 636b.
a. W funkcji rzeczownika (1): Modlitwá korzącego ſie [humiliantis se]/ obłoki przeniknie Leop Eccli 35/21.

Cf KORZYĆ SIĘ

AŻ