[zaloguj się]
[pdf]

KORZENIĆ SIĘ (10) vb impf

sie (8), się (2).

o oraz e jasne.

Fleksja
inf korzenić się
indicativus
praes
sg
1 korzenię się
3 korzeni się
conditionalis
sg
3 n by się korzeniło

inf korzenić się (3). ◊ praes 1 sg korzenię się (2). ◊ 3 sg korzeni się (4). ◊ con 3 sg n by się korzeniło (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w.

Puszczać korzenie; agere radices, descendere radice, radicare Mącz, Cn; exire in radicem Mącz; mittere radices, radicibus defigi a. niti, radicari, radiscere Cn (10): Exire in herbam, fruges, radicem, Wſchodźić/ Kwitnąć y korzenić ſie. Mącz 105a, 345a, b, 370d.
Przen (5):
a) Powstawać, ukazywać się; utrwalać się (o cechach psychicznych i pojęciach) (5): Ignescit amor, Korzeni ſie miłość. Mącz 165a; Zá tymi trzemi rzecżámi/ [...] ſproſność ſię y grubość korzeni SkarJedn 357.

korzenić się w co (1): Za tym nieumieiętność w ſtan ſię duchowny korzeni SkarJedn 358.

korzenić się w kim (1): Czemuż to ták było? (–) Aby ſye poſłuſzeńſtwo w ludźiéch korzeniło ZawJeft 33.

Szereg: »korzenić się i rozmnażać« (1): Vera gloria radices agit atque etiam propagatur, [...] Práwa chwałá rádá ſie korzeni y rozmnaża. Mącz 325d.
b) [Umacniać swoją pozycję, wzrastać w siłę: Widząc Ffilip że ſie Iudás z lekká wzbiia á korzeni [ad profectum venire]/ że ſie mu przycżęſtſſym fortunni co pocżnie/ piſał do Ptholomeuſá Leop 2.Mach 8/8 (Linde).]
a. Przyjmować się (o gałązee szczepionej) (1): Emplaustro, Szczepię/ korzenię ſie. Mącz 103b.

Formacje współrdzenne cf KORZENIĆ.

ZCh