[zaloguj się]
[pdf]

1. KOS (10) sb m

-s (4), -sz (1); -s-, -ſ- (4), -ſſ- (1).

o jasne.

Fleksja
sg pl
N kos kosowie
D Kosowi
A kosa
V Kosie

sg N kos (5). ◊ D Kosowi (1). ◊ A kosa (1). ◊ V Kosie (1).◊ pl N kosowie (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. zool. Turdus merula L. (Rost); ptak z rodziny drozdow (Turdidae) o pięknym głosie przypominającym melodyjny gwizd; merula Murm, Mymer1, Mącz, Calep Cn; turdus BartBydg (7): Merula auiś nigro pectore suffusco, quae caueae inclusa cantat Eyn ampſel Koſz. Murm 87; Mymer1 25; Turdus, avicula, jemmyolucba vel cos BartBydg 164; RejWiz 24; Mącz 218d; Ptacy [...] Chwalebne ſpráwy Páńſkie głośno wyſławiáli. Koſſowie y Grzywacy/ kukáły/ Gżegżołki BielSen 6; Calep 656a.
2. Człowiek chytry, przebiegły, mądry, ostrożny; qui acetum acre habet in pectore a. cernit acutum a. habet sal, homo sc. acutis naribus a. emunctae naris a. exquisito iudicio, recoctus homo, usu calidus, vetulus lupus, veterator Cn (1): widźiałem ia koſá Zydá, Foxem go zwano choć cżarnego włoſá: Ktory wiele nędznikow nácżynił z bogátych KlonWor **2v.
3. n-pers (2): (nagł) Epitaphium Koſowi. (‒) Z Zalem y z płáczem/[...] Móy dobry Kośie/ towárzyſze twoi W ten grób twe ćiáło vmárłé włożyli KochFr 14.

Synonimy: 2. ćwik, lis, szpak.

IM