[zaloguj się]
[pdf]

KOŚNIK (4) sb m

kośnik a. kosnik.

o jasne.

Fleksja
sg pl
N kośnik
D kośnikowi
L kośnik(a)ch

sg N kośnik (2). ◊ D kośnikowi (1). ◊ pl L kośnik(a)ch (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. kosiarz, Linde XVI(XVII) – XVIII w.

Ten, który kosi trawę, zboże itp.; falcarius, falcifer Mącz, Cn; faenisex Calep, Cn; faeniseca, fenisector Cn (4): Falcifer, falcarius, Koſnik/ Zęńcá. Mącz 117b, 117b; Sicileo ‒ Znowu po koſnikach ſieke czo pozoſtało. Calep 977b, 427a.

Synonimy : żeniec, żeńca, żnarz.

Cf KOSARZ, KOSINIEC

IM