[zaloguj się]
[pdf]

KOŹLĘCY (8) ai

-ź- (6), -z- (2).

o jasne.

Fleksja
sg
mN fN nNkoźlęc(e)
Gkoźlęc(e)go G G
A Akoźlęcą Akoźlęc(e)
pl
G koźlęcych
A subst koźlęc(e)
I f koźlęc(e)mi
L koźlęcych

sg m G koźlęc(e)go (1). ◊ f A koźlęcą (1) ◊ n N koźlęc(e) (1). ◊ A koźlęc(e) (1). ◊ pl G koźlęcych (1). ◊ A subst koźlęc(e) (1). ◊ I f koźlęc(e)mi (1). ◊ L koźlęcych (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Przymiotnik od „koźlę” ‘młody kozieł lub młoda koza’; pochodzący od koźlęcia, będący częścią koźlęcia (8): wezmi ſoku tego mieſiącżka/ oleyku rożanego/ łoiu ieleniego/ łoiu kozięczego [lege: koźlęcego; lekcja: kozięcego mniej prawdopodobna]/ dragantu/ gumi FalZioł I 71c; A gdy ſie obawał oycá w obacżeniu/ obſzyłá mu Rebeká mátká ręce koźlęcemi ſkorámi [pelliculas haedorum Vulg Gen 27/16]/ iáko były v Ezau koſmáte/ w inych rzecżach był podobny Ezau BielKron 14; Popiół s kośći bydłá młodégo/ iáko iágnięcych/ koźlęcych/ ćielęcych/ gdy go ná ránę wſzeláką ſypie/ choćia iednégo s tych/ czyśćie ſye pod nim goi. SienLek 146v, 6v, 47, 107v, 111; ReszList 150.
a. [W funkcji rzeczownika: »koźlęce« = rodzaj czynszu od posiadanych kóz: Koźlęce. ‒ Kto kozy ma, powinien dać na Wielką Noc koźlę 1. LustrKrak I 158; Koźlęcego płaci wszytka gromada mc. O/3/9 LustrSand 30, 30, 31, 32, 33 [2 r.], 43, 45, 69.]

Cf KOZIEŁKOWY

TZ