[zaloguj się]
[pdf]

KOŻKA (7) sb f

kożka (1), kożki pl t (2), kożka a. kożki (4); kożka CzechEp; kożki BartBydg (2).

kożka (1) CzechEp, koszki (1) RejWiz, kożk- a. koszk- (5).

Teksty nie oznaczają ó (Cn o jasne); a jasne.

Fleksja
sg pl
N kożka kożki
A kożki
L kożkåch

sg N kożka (1). ◊ pl N kożki (4). ◊ A kożki (1). ◊ L kożkåch (1).

Sł stp notuje, Cn: koski księże, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) ‒ XVII w. (z Cn) ‒ XVIII w.: kóski.

1. Rodzaj ubioru podbitego futrem lub wykonanego z futra; andromeda, suppellex BartBydg (5): Andromeda vel andromedes, est vestis facta ex pellibus nobilibus pro nobilibus viris apta, licet etiam mulieres portent, kozszky BartBydg 10; suppellex, kossky, mulieris pallium BartBydg 154; Koſchki the y zrabkyem na ſtholye lyezali wgizdbye LibMal 1547/121v; [Suppelex La Supelettile. Kozki. Die kürſche Dict 1566 F2].

W połączeniu z przydawką materiałową [zawsze: ai poss; kożki + przydawka] (2): Wzyall theſz tham v Zuchowſkiey koſchki byali krolikowe [...] the przedal Markowey Zidowcze za trzi wyardunki LibMal 1547/127v, 1553/179v; [Spisek rzeczy żony jego ni[e]boszczycy: koszki krzeczkowe z knoflem i łeńcuchem pozłocistym, szubka czamletowa InwMieszcz 1558 nr 83].

2. Mucety rodzaj futrzanej pelerynki z kapturkiem, oznaka godności duchownej; epomides pelliciae sacerdotum Cn (2): (marg) Poſpolite duchowieńſtwo. (‒) Káżdy w roznym vbiorze/ á w dziwnym birecie/ W koſzkach/ w komżach/ w płaſzcżykach/ iáko ie thám wiecie. RejWiz 161v; Omyli tám [na sądzie ostatecznym] drugiego Kápłáńſtwo/ nie obroni kożká/ nie záſtąpi Papież CzechEp 99.

Synonim: 2. mucka.

TG