KOŻUSZEK (16) sb m
o oraz e jasne.
Fleksja
|
sg |
pl |
N |
kożuszek |
kożuszki |
G |
kożuszka |
|
A |
kożuszek |
kożuszki |
I |
kożuszlki(e)m |
kożuszkami |
L |
kożuszku |
kożuszkoch |
sg N kożuszek (3). ◊ G kożuszka (3). ◊ A kożuszek (3). ◊ I kożuszlki(e)m (1). ◊ L kożuszku (2). ◊ pl N kożuszki (1). ◊ A kożuszki (1). ◊ I kożuszkami (1). ◊ L kożuszkoch (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.
Dem. od „kożuch”:
1.
Od znacz. ‘odzienie ze skór zwierzęcych wyprawionych wraz z włosem’; krótkie, sięgające do bioder odzienie;
rheno Mymer1, BartBydg, Mącz (13):
Mymer1 [312];
Rheno dicitur vestis de pellibus villosis, cozuszhek, velans humeros usque ad umbilicum, zaloga kozuchowa BartBydg 130b;
LibMal 1554/183v;
RejWiz 57;
DZiewkę mátká w kożuſzek ná ſwięto vbráłá/ Pilno iey przygroźiwſzy/ by go ſzánowáłá. RejFig Cc5v,
Cc5v [2 r.];
WyprKr 87;
á iáko mieyſkie dzieći kthore we pſtrych kożuſzkoch z młodu chodzą RejZwierc 178v,
232.
W połączeniu z przymiotnikiem od nazwy zwierzęcia (1): Item lyathoſz yadacz skrakowa kozuſchek strozevi zamkowemu Barany vkradl LibMal 1547/127.
Szereg: »kożuszek albo pleszek« (1): Rheno, Kożuſzek álbo plieſzek. Mącz 355a.
Przen: metonimicznie: Odzież (1):
W połączeniu szeregowym (1): (nagł) Prokurator pánu (‒) [...] To ſie iuż ciągń iáko Lis/ myły dobry Pánie/ Poki worká/ kożuſzká/ y koniká sſtánie. RejZwierz 102.
2.
Od znacz. ‘wyprawiona skóra zwierzęca z długim włosem’ (3):
á gdy báránimi kożuſzkámi wyganiáiąc ie [Adama i Ewę] z Ráiu/ nágość ich pokrył SkarŻyw 262,
262.
W przen (1):
Zwrot: »zemknąć [komu] kożuszka« = obedrzeć ze skóry, zabić (4): Pámiętayże pry [kot do skowronka] doſtánieżli mi ſię ieſzcże raz w zęby/ niedźiękuiąc zá ćię nikomu zemknęć kożuſzká. CzahTr K4.
Synonim: 1. pleszek.
TG