[zaloguj się]
[pdf]

KRAJCA (2) sb m

Pierwsze a jasne.

Fleksja
pl
N krajcy
G krajc(o)w

pl N krajcy (1). ◊ G krajc(o)w (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Sługa krający i podający pokarmy przy stole (2): A za stołem kiedy siedzą, Prześpiecznie tamo nie jedzą, Myśląc wszytko o trucinie, Tako w karmiach, jako w winie, Muszą krajczy [lege: krajcy, lekcja krajczy mniej prawdopodobna] przekęsować, Swą wiarę w tym okazować. BierRozm 14; y ktoryby práwie ſzáfował (marg) Grec. słowo znácży proſto kráiáć/ á wźięte ieſt podobieńſthwo ábo od mámek ktore prze dźiátki kráią pokármy/ ábo od kráycow ktorzy k ſtołom służáią ábo też od onego ſtárodawnego zwycżáiu ktory bywał przy dźieleniu ofiar (‒) ſłowo prawdy. BibRadz 2.Tim 2/15.

Synomim: kredencarz.

Cf KRAJCZY

MB