[zaloguj się]
[pdf]

KREGIEL (5) sb m

kregiel (5), [kręgiel].

Teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg pl
N kregiel
G kregl(o)w
A kregle

sg N kregiel (1). ◊ pl G kregl(o)w (2). ◊ A kregle (2).

Sł stp notuje, Cn: kręgle, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) ‒ XVIII w.

1. Słupek drewniany w kształcie piramidy, używany do gry (2): Więc kreglow náſtáwiáią w koło podle ściány/Dybie iáko kot ná myſz z gałką chłop pijány RejWiz 67; [Kręgiel/ Conus, pyramis. Volck Iii2].

W porównaniu (1): vſtogi ſie w oney vrinie na dnie iakoby iaki Obłocżek na dnie miąſſzy/ á ku wierzchu cienki iakoby kregiel, A tho lekarze zową Ipoſtaſis FalZioł V9v.

2. Gra polegająca na przewracaniu drewnianych słupków za pomocą kuli rzucanej z pewnej odległości; ludus pyramidum Cn [pl] (3): Nie naydzyeſz v nas kreglow/ opilſtwá/ ni dudy/ Ani oney rozmowy/ vderzmy ná trudy. RejWiz 66.

W porównaniu (1): Ták práwie iáko w kregle igra imi [= ludźmi] ſobie/ Iż ieden poſkákuie/ drugi ſie w łeb ſkrobie. RejWiz 140.

Zwrot: »(i)grać kregle, w kregle« [szyk zmienny] (1 : 1): granie rozmagite grać/ kregle, y inſze gry/ przy ktorich trzeba biegać FalZioł V 65; RejWiz 140.

Cf KREGIELC

AKtt