[zaloguj się]
[pdf]

KRĘTNY (4) ai

Fleksja
sg
mN nNkrętn(e)
Ikrętnym I
pl
N subst krętn(e)
L krętnych

sg m I krętnym (1). ◊ n N krętn(e) (1). ◊ pl N subst krętn(e) (1). ◊ L krętnych (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

1. Wijący się; zawiły (3): Tám było widáć ſtoły z kámięniá ćioſáné/ Widáć y łáwy krętnym bluſczem przyodźiáné. KochFrag 28.
W przen (2): iż day to áby ſie iuż też kiedyżkolwiek krętne y długie práwne lábirynty dekretem wykonáły PowodPr 65; Albo ſię w práwiech ćwicżyć/ krętnych/ świekotliwych/ A przed ſądem złocżyńcow ſzcżyćić nie vcżćiwych. RybGęśli B3.
2. Używający wybiegów, wykrętów, nieszczery (1): Nie trzymam z Márſem [...] Themiſz też krętne wártogłowe plemię/ [...] Dość męki gdźie fáłſz zdobią A kupną wárgą práwdę iák chcą robią. RybGęśli C2.

Synonimy: 1. wijący się; 2. wykrętny.

Cf KRĘCISTY, KRĘTY, WICHROKRĘTNY

MB