[zaloguj się]
[pdf]

1. KROCIĆ (10) vb impf

o pochylone.

Fleksja
inf krócić
indicativus
praes
sg pl
1 krócimy
3 króci krócą
imperativus
pl
1 niechåj króci(e)my

inf krócić (4). ◊ praes 3 sg króci (5). ◊ 1 pl krócimy (1). ◊ 3 pl krócą (2). ◊ imp 1 pl niechåj króci(e)my (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Zmniejszać coś, przede wszystkim czas trwania czegoś [co] (10): Ktoż da Izráelowi w Sionu zbáwyenye/ Iedno Bog ktory kroći ták ſrogye wyęzyenye LubPs N6; Albo ſie lod záłomi álbo łodź przewroći/ Ták dziwnie niefortuná wſzytki ſtany kroći. RejWiz 127v; RejZwierc 157, 157v, Bbb3; páńſkiéy dobroći Wſzytkokrotny wiek nie kroći KochPs 177, 177 [2 r.].

W charakterystycznych połączeniach: krocić więzienie, żywot (3).

Zwrot: »czas krocić« = spędzać czas na zabawie, nic nie robić, tracić czas (2): A tak przydzie ſię mnie wroczyċ Do domu niż tu czas kroczyċ. RejKup h8v, z3.

Formacje współrdzenne: krocić się, okrocić, przykrocić, skrocić, skrocić się, ukrocić; skracać, skracać się, ukracać; ukrocać.

Cf KROCIĆ SIĘ

JB