[zaloguj się]
[pdf]

KRUCZEĆ (4) vb impf

Fleksja
indicativus
praes
sg
3 kruczy
praet
sg
3 n kruczało

praes 3 sg kruczy (3). ◊ praet 3 sg n kruczało (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.: kruczyć.

Wydawać z brzucha charakterystyczny odgłos spowodowany zwykle głodem; burczeć (4):
Fraza: »kruczy [komu] w brzuchu« = intestina alicui inanitate murmurant Mącz, Cn; crepat alicui venter (a. intestina) Cn [szyk zmienny] (2): Mącz 238a; A gdy mu ſie ſprzykrzyło/ w brzuchu też krucżáło RejFig Aa4v.
Szereg: »kruczy albo (a) warczy« = crepant alicui intestina, crepitat alicui venter Mącz (2): Crepant tibi intestina, Kruczy álbo wárczy w tobie. Mącz 68a, 68a.

Synonim: warczeć.

Cf 1. KRUCZENIE

TG