[zaloguj się]
[pdf]

1. KRUCZENIE (9) sb n

Pierwsze e jasne, końcowe pochylone.

Fleksja
sg
A kruczenie
L kruczeniu

sg A kruczenie (8). ◊ L kruczeniu (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) ‒ XVII w.

Znaczenia
Burczenie w brzuchu; strepitus, murmur intestinorum Cn (9): Krupy pſzenicżne poki ſą ieſzcże młode/ nie ſą barzo dobre khu iedzeniu/ ábowiem nadymanie w żywocie/ krucżenie/ pobolewanie bokow cżyni. FalZioł III 25a, V 9v; iéſli áni meatámi więtſzémi/ áni poceniém/ lub wednie lub wnocy/ [woda] nieidźie: á ieſli ſye w kiſzkách/ álbo w zaſkórnych żyłách ſtánowi/ (co kruczenié/ wiátry/ przeléwánié/ álbo odęćié okażé) piłułkę iednę z ſcrupułu [...] dáią Oczko 21v.
Wyrażenia: »kruczenie w żołądku i w jelitach« (2): Też woda w ktoreyby wrzały Brzoſkinie/ krucżenie w żołądku y w ielitach oddala FalZioł I 110c, ++c.

»kruczenie w żywocie, żywota« (3 : 1): Theż takowe bańki. Znamionuią krucżenie pukanie w żywocie/ z cżego potym przychodzi wraczanie y też biegunka. FalZioł V 8v; O Boleniu y o krucżenin [!] żiwota. FalZioł Y 37v, ‡8c, I 156a.

Cf KRUCZEĆ, [KRUKAWKA]

TG