[zaloguj się]
[pdf]

KRZEMIENISTY (2) ai

Oba e prawdopodobnie jasne (tak w krzemien- itp.).

Fleksja
sg
mNkrzemienisty fNkrzemienistå
Akrzemienisty A

sg m N krzemienisty (1). ◊ A krzemienisty (1). ◊ [f N krzemienistå.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.

Przymiotnik od „krzemień”; z krzemienia, posiadający cechy charakterystyczne dla krzemienia; siliceus Calep, Cn (2): Siliceus – Krzenieniſti [!]. Calep 980a.
Wyrażenia: »kamień krzemienisty« (1): Poſtáwił ieſzcze Gedimin Báłwan Perkunowi álbo Piorunowi/ Kámień krzemieniſty wielki/ z ktorego ogień Kápłani krzoſſali w ręku trzymaiący StryjKron 400.

[»ziemia krzemienista«: Záśię też będźieli tam źiemia kámienna/ krzemieniſta/ álbo opocżyſtá/ przyymą śię tám wſzyſtki rodzaie dębu Cresc 1571 487.]

Cf KRZEMIENNY

IM