Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KRZEMIENISTY

Następne hasło: KRZEMIEŃ »

KRZEMIENNY (4) ai

Oba e jasne.

Fleksja

sg
m	N	krzemienny	f	N	krzemienn(e)

sg m N krzemienny (2). ◊ f N krzemienn(e) (1). ◊ pl N krzemienn(e) (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

Przymiotnik od „krzemień”; z krzemienia, posiadający cechy charakterystyczne dla krzemienia (4)

Przymiotnik od „krzemień”; z krzemienia, posiadający cechy charakterystyczne dla krzemienia; siliceus Mącz (4): Saxum, Kámień/ opoká. [...] Saxum silex, Krzemienny Mącz 370a, 393b.

Wyrażenie: »krzemienne kamienie, skały« (1:1): Lapides silicei, Krzemienne kámienie Mącz 393b; kiedyś krzemienne ſkáły Amphioná pilno ſłucháły. KlonŻal D.

Cf KRZEMIENISTY