Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KSIĘŻYCOWY

Następne hasło: [KSIĘŻYSZCZKI] »

KSIĘŻYCZNY (2) ai

Fleksja

sg f N księżycznå (1). ◊ A księżyczną (1). ◊ [pl I m księżycznémi.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI ‒ XVIII w,

Znaczenia

Przymiotnik od „księżyc” ‘satelita ziemi’ (2):

a. Należący do księżyca, będący wymkiem działania księżyca; lunaris Cn (2):

Wyrażenia: »księżyczna niemoc« (1): Lunaticus, Lunatyk xiężyczną niemoc máyący. Mącz 199c.

»pełnia księżyczna« (1): Senium lunae, Pełnia xiężyczna. Mącz 382b.

b. [Mający kształt księżyca: Z kśiężycznémi puklerzmi huff/ Amázonſkiégo Rodu Pentezylea walecznicá wiedźie VergKoch 23 (Linde).]

Synonimy cf KSIĘŻYCOWY.