Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KSIĘŻYC

Następne hasło: KSIĘŻYCZNY »

KSIĘŻYCOWY (4) ai

kx- (2), x- (2).

o jasne.

Fleksja

sg
m	N	księżycowy	f	N	księżycow(a)

pl
N	subst	księżycow(e)

sg m N księżycowy (3). ◊ f N księżycow(a) (1). ◊ [pl N subst księżycow(e).]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „księżyc”
- 1. Od znacz. ‘satelita ziemi, właściwy księżycowi, pochodzący od księżyca, należący do księżyca (4)
- 2. [Od znacz. ‘okres czasu miesiąc’, przypadający co miesiąc]

Przymiotnik od „księżyc”:

1. Od znacz. ‘satelita ziemi, właściwy księżycowi, pochodzący od księżyca, należący do księżyca; lunaris Mącz, Cn (4) : Multivagus lunae cursus, Rozmáyity chód Xieżycowy. Mącz 236c, 199c.

Wyrażenie: »promień, łuna księżycowa(-y)« (1 : 1): FalZioł V 35v; Czemu łuna mieſiączowa richley zagnoi y zaſmrodzi mięſo bydlęce, niżli ſłonecżne promienie. (–) [...] łuna kxiężyczowa ma w ſobie moc dawania wilgoti każdey rzecży [...] á tak cżyni zaſmierdzenie. GlabGad H4.

2. [Od znacz. ‘okres czasu miesiąc’, przypadający co miesiąc:

Zestawienie: »księżycowe nadchody« = miesiączka: a{w} Sarze yvſz przeſtaly kxiezicowe nadchody [muliebria] TomZbrudzBrul Gen 18/11.]

Synonimy: 1. miesiącowy, miesięczny; 2. miesięczny.

Cf KSIĘŻYCZNY