[zaloguj się]
[pdf]

KTOLI (8) pron

o jasne.

Fleksja

N ktoli (7). ◊ A kogoli (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Zaimek „kto” w połączeniu z partykułą,,-li” w funkcji wzmacniającej: któż; quis Vulg.
Pytajny, wprowadza zdanie pytajne zwykłe (8):
a. Niezależne (4): A to ktoli też piſał? ábo kto tego iáwnie náucżał/ nie Apoſtołowieli y Ewánieliſtowie? CzechEp 211; KochSz B2v; przyſzli do Ieſuſá vczniowie/ mowiąc: Ktoli więtſzym ieſt [Quis ... maior est] w kroleſtwie niebieſkim. WujNT Matth 18/1, s. 75.
b. Zależne (4):
α. Bez zapowiednika [w tym: cum ai (1)] (3): Oczy ſmutne podnoſzę ná wſzyſtki ſtrony: Vpátruiąc/ ktoli ſye mnie vżáłuie/ Ktoli mię w złéy przygodźié moiéy rátuie. KochPs 187.

Połączenie: »ktoli to« (1): NIeznam ſię ku tym łupom: ktoli to ſzalony W Marſowym domu przybił ten dar niezdárzony. KochFr 45.

β. Z zapowiednikiem (1): Pithani othym ktholi ſobolye Byenyaſchewy dlugiemu spoznanya pobrall, powyada yſch mv knechczi [...] powyadali ze wolff nyeyaky LibMal 1553/178.

Cf KTOŻ

KK