Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KTORYKOLI

Następne hasło: [KTORYKOLISZ] »

KTORYKOLIK (4) pron

W pisowni rozłącznej (2), łącznej [w tym: z wstawioną partykułą „-by” (1)] (2).

Pierwsze o prawdopodobnie pochylone (tak w ktory), drugie o prawdopodobnie jasne (tak w -kolwiek).

Fleksja

sg m G któr(e)gokolik (1). ◊ L któr(e)mkolik (1). ◊ pl A subst któr(e)kolik (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Zaimek przymiotny nieokreślony uogólniający: jakiś, obojętne jaki, jakikolwiek (2)
2. W funkcji zaimka względnego wprowadza w stosunku do rzeczownika określanego ze zdania nadrzędnego w postpozycji podrzędne zdanie przydawkowe (2)

1. Zaimek przymiotny nieokreślony uogólniający: jakiś, obojętne jaki, jakikolwiek (2): iessly by sią ktora strona abo ych potomkovie poswacz dopusczily do ktorego kolik Sądu Krolewskiego ziemskiego abo Groczkiego [...] maią stacz i odpoviedacz ZapWar 1548 nr 2668, 1548 nr 2668.

2. W funkcji zaimka względnego wprowadza w stosunku do rzeczownika określanego ze zdania nadrzędnego w postpozycji podrzędne zdanie przydawkowe (2): thą vgodą [...] zobopolnye są postanovily y vczinily a to okolo rosdzialu ymion swych a roznicz y zassczia ktorekolyk do tego czassu miedzy sobą myely ZapWar 1548 nr 2668, 1548 nr 2668.

Cf KTORYKOLE, KTORYKOLEJ, KTORYKOLI, KTORYKOLWIE, KTORYKOLWIEK