[zaloguj się]
[pdf]

KUCZA (14) sb f

kucza (14), [kucz].

Fleksja
sg
N kuczå, kucz
G kucz(e), kucz(e)j
A kuczę
I kuczą
L kuczy

sg N kuczå (6), [kucz]; -å (2), -(a) (4). ◊ G kucz(e) (1) BierEz, kucz(e)j (1) Calep. ◊ A kuczę (2). ◊ I kuczą (1). ◊ L kuczy (3).

Sł stp w innym znaczeniu, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Znaczenia
Chata, szopa, budka; tugurium Mymer2, Calep; teges BartBydg; stega Mącz; casa, magar, pastophorium Calep (14): A drwoſzcżepowi niewierząc/ Wyſzłá z iego kucże milcżąc. BierEz H4v, F2v, H4v [2 r.], S3; BartBydg 155b; Mymer2 32; Mącz 414a; Calep 168b, 627b, 1092a; [Kucz/ Scena, taberna, tentorium. Kuczká/ dimin. Volck Iii4].
Zwrotperyfr.: »wziąć w kuczę ubogą« = ożenić się z bogatszą od siebie kobietą (1): Muśiſz cżęſto rucháć nogą/ Boś mię wzyął w kucżę vbogą BielKom A2v.
Wyrażenie: »kucza pasterska« (1): Pastophorium ‒ Kucza paſterską. Calep 761a.
W przen (1):
Wyrażenie: »czartowska kucza« (1): A nyetylko Auguſtyn/ ále y Ambroży S. tákye złączenye cudzołoſkim obcowánim á czártowſką kuczą zowye. KromRozm I C2.

Synonimy: budka, chałupa, chyż.

JB