[zaloguj się]
[pdf]

KUKŁAĆ (4) vb impf

Fleksja
inf kukłać
indicativus
praes
pl
3 kukłają
imperativus
pl
2 kukłåjcie

inf kukłać (2). ◊ praes 3 pl kukłają (1). ◊ imp 2 pl kukłåjcie (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

Bić, szarpać, nękać, gnębić; battuere, caedere, ferire, mulcare, verberare Cn [kogo, co] (4): Ale im nie pomogą nic ony krzyżyki/ Bárzo przykro kukłaią [!] v nas ty nędzniki. RejWiz 161; RejZwierz 28v; niedai mi ſie tak nieprziſtoinie poiednikiem kuklac PaprUp L4v; Nikogo nie kukłayćie [neminem concutiatis Vulg Luc 6/14]/ nikomu potwarzy nie wyrządzayćie/ ále ná żołdach wáſzych przeſtawayćie. PowodPr 63.

Synonimy: bić, siec, tłuc, uderzać.

Formacje współrdzenne: kukłać się, skukłać.

JB