[zaloguj się]
[pdf]

BANIT (16) sb m

bannit (15), banit (1); banit ActReg.

a jasne.

Fleksja
sg pl
N banit banitowie, banici
G banita banit(o)w
D banit(o)m
A banita banity
I banitami

sg N banit (2). ◊ G banita (2). ◊ A banita (1). ◊ pl N banitowie (2), banici (2); -owie: -i GórnRozm (2 : 2). ◊ G banit(o)w (2). ◊ D banit(o)m (1). ◊ A banity (3). ◊ I banitami (1).

Sł stp: banita, Cn notuje, Linde XVI w. (1 z tych samych przykładów) – XVIII w.

Przestępca skazany na banicję; przestępca zbiegły spod prawa; bannitus civiliter seu infamis civiliter, iure privatus vel ad tempus vel in perpetuum, proscriptus Cn (16): Dáią ſię bánnitowie znáć wáſzym Wlochom/ á to ieſzcze máią Miáſtá mocne. GórnRozm E3; ále prżećię rżadko ktory bánnit ſwą śmierćią zginie/ kiedyż tedyż prżećię dáć gárdło muśi. GórnRozm E3; Więc Práwá báć ſię niechcećie/ á bánnitow czći odſądzonych/ zuchwálczow/ poniewoli bac ſię muśićie. GórnRozm Kv; Prżyſzły mi teraz bánnići na pámięć o długi/ powiedzże mi/ cobyś ty zá kaźń chćiał mieć ná nie/ gdyż niechceſz/ żeby wywołánymi bywali? GórnRozm Lv, E3 [2r.], F2v [3 r.], I3, L2 [2 r.]; y sublationem banitom przećiwko prawu Litewskiemu dawano. ActReg 41; A żywot poymánégo bánnitá ná łáſce Królewſkiéy záwiſnie SarnStat 549, 119.
Wyrażenie: »wywołany banit«: Ieſliby wywołány bánnit dóbr ſwych brónił. SarnStat 549.

ZZie