[zaloguj się]
[pdf]

KURCZENIE (5) sb n

Pierwsze e jasne; końcowe z tekstów nie oznaczających -é.

Fleksja
sg
N kurczeni(e)
A kurczeni(e)
L kurczeniu

sg N kurczeni(e) (2). ◊ A kurczeni(e) (2). ◊ L kurczeniu (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. 2. kurcz, kurczyć.

1. Stan chorobowy wywołany skurczem mięśni i żył połączony niekiedy z drgawkami (4): gdziem widział cżłowieka ktory po iedzeniu grzibow wpadł w dichawicze/ j w kurczenie y w omdlenie z boleſcią FalZioł I 56c, II 9d, 22v, V 37v.
2. Przesadne oszczędzanie, sknerstwo, skąpstwo; parsimonia Mącz (1): [Ale iż to niemáłego nakładu potrzebuie/ á kurczenieby iuż nie pomogło [...] lepieyby nam nie zamyśláć/ á doma zoſtawſzy, według możności ná mieścu trawić. HistFort 53.]
Szereg: »skępstwo a kurczenie« (1): Parsimonia rusticana, Skępſtwo á kurczenie chłopskie. Mącz 362b.

Synonim; 2. skępstwo.

Cf 1. KURCZ, KURCZYĆ

IM