[zaloguj się]
[pdf]

KURHAN (1) sb m

kurhan, [kuran].

-ån, -an-.

Fleksja
sg pl
G kurhan(o)w
A kurhån

[sg A kurhån.] ◊ pl G kurhan(o)w.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI ‒ XVII w.

Usypany wał obronny; kopiec nad grobem, wysoka mogiła: cżemuby pewney cżęśći pol nienáznácżono/ gdźieby iym zamki zbudowano/ ná ktorychby żołnierze náſzi cżáſu woyny przemieſzkáwáć mogli: z ktorychby iáko z Kurhánow (ábo z ſkałek) [tanquam speculis] przyćiągnienia nieprzyiaćielſkie vpátrowáć możono ModrzBaz 103v; [SKirmunt y Ginwił vczyniwſzy przyſtoyny pogrzeb ohyczáiem Pogáńſkim Oycowi Xiążęciu Mingaiłowi/ vſypáli kośćiom iego kurhan wyniosły StryjKron 273; ktorzy [Skirimunt i Ginwil] oycá Pogáńſkim obycżáiem pochowáli/ y ćiáło ſpaliwſzy kośćiom iego vſypáli Kuran wielki nie dáleko od Nowogrodká. BielKron 1597/154 (Linde)].

AKtt