[zaloguj się]
[pdf]

KUROPŁOCH (5) sb m

Oba o jasne.

Fleksja
sg pl
N kuropłoch kuropłochowie

sg N kuropłoch (4). ◊ pl N kuropłochowie (1).

Sł stp brak, Sł stp nazw os notuje, Cn brak, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVII(XVIII) w.

Człowiek zmienny, niepoważny, lekkoduch; phantasticus BartBydg (5): BartBydg 55b; Mącz 327d; Bo gdyby był kuropłoch/ á domu podłego/ Stáłoby ſie zelżenie z nim ſtanu wáſzego. PaxLiz B4.

W połączeniu szeregowym (1): mámki y miſtrzowie/ y w náuce towárzyſze/ tákże y w igrániu/ zá rádą Senatorſką niechay im [synom królewskim] będą przydáni. á ludźie wſzetecżni/ kuropłochowie [scurrarum] / pijánice/ y pochlebcy niech przy nich niebywáią ModrzBaz 75v.

W przeciwstawieniu: »stateczny człowiek ... kuropłoch« (1): ſtátecżny cżłowiek nierowno lepſzych y poććiwſzych krotofilek ſobie vżyć może/ ſiedząc á dziwuiącz ſie dziwnyrn zawrotom ſwiátá tego/ niżli then tłukąc ſie poſkocżny kuropłoch. RejZwierc 165.

Synonimy: pędziwiatr, wszetecznik.

IM