![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: 1. KUROWY | Następne hasło: KURP » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
2. [KUROWY ai
o prawdopodobnie jasne (tak w -owy).
Fleksja
| pl | ||
|---|---|---|
| G | kurowych | |
| A | subst | chorow(e) |
pl G kurowych. ◊ A subst chorow(e).
Sł stp, Cn brak, Linde także XVIII w. chorowy.
Przymiotnik od „kur”, „chor” ‘miejsce w prezbiterium kościelnym’:
Wyrażenie: »drzwi kurowe« = drzwi prowadzące do chóru: A kiedy godziny ſpieuaią wkorze tedy ma przidz przederzwij [!] choroue [zakonnica odbywająca pokutę] [...] ma paſtz na krziſz y liezetz. StatNorb 60v; [świece] záraz po Proceſsyey dwá koádiutorowie ſtánąwſzy v drzwi kurowych odbieráią. BzowRóż 112 (Linde).]
AK