Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KURZĄCY

Następne hasło: KURZĄTKO »

KURZĄCY SIĘ (10) part praes act

się (5), sie (5).

Fleksja

sg
m	N	kurzący się	f	N	kurzącå się
	G	kurząc(e)go się		G
	A			A	kurzącą się

sg m N kurzący się (3). ◊ G kurząc(e)go się (5). ◊ f N kurzącå się (1). ◊ A kurzącą się (1).

Sł stp brak, Cn s.v. kurzawy pełny, Linde brak.

Znaczenia

1. Wydający kłęby dymu (5)
2. Tlący się; w przekładzie lub nawiązaniu do Is 42/3 (5)

1. Wydający kłęby dymu; vaporifer(us) Calep, Cn; fumans, fumigabundus Vulg, PolAnt (5): Leop Gen 15/17; Kthorych [miast] y dźiś ieſzcże złośći zoſtháło świádectwo/ źiemiá kurząca ſię/ y ſzczepy owoc podawáiące BibRadz Sap 10/7; Záś wſzyſtek lud widzieli [...] błyſkáwice/ y głos trąbny/ y gorę kurzącą ſię BudBib Ex 20/18; Calep 1102a.

kurzący się czym (1): piec kurzący ſię dymem BibRadz Gen 15/17.

2. Tlący się; w przekładzie lub nawiązaniu do Is 42/3; fumigans Vulg (5): Thrzćiny przełomioney nie zethrze/ y lnu kurzącego ſie nie vgáśi Leop Is 42/3; Chriſtus [...] ták káżdemu vpádłemu vmie folgowác/ że trzćiny náłomioney nie dołamie/ áni knotu kurzące^go ſie zágaſza. CzechRozm 95, 234; CzechEp 18; WujNT Matth 12/20.

Cf KURZYĆ SIĘ