[zaloguj się]
[pdf]

LEGANIE (9) sb n

lég- (1), leg- (1) OpecŻyw (1 : 1); a jasne, końcowe e pochylone.

Fleksja
sg
N légani(e)
D léganiu
A léganié
I léganim
L léganiu

sg N légani(e) (3). ◊ D léganiu (2). ◊ A léganié (1). ◊ I léganim (1). ◊ L léganiu (2).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVII w. s.v. legać.

1. Leżenie w czasie snu, spanie (5): Też wleganiu [kotne owce] bok odmieniaią, bo od wioſny aż do Ieſieni zawſze na ieden bok legaią FalZioł IV 2d; á przykazał [Likurgus] aby im [dzieciom] żadnych poſcieli ku leganiu nie dawano. BielŻyw 27; GlabGad D8; BielKron 272v.
Wyrażenie: »na ziemi leganie« (2): Przywykł z lat młodych wielkim poſtom/ nieſpániu/ ná ziemi legániu SkarŻyw 117.
2. Posłanie, miejsce do spania (4): gdyż cij krol nad krolmi w ſwym narodzeniju wolal vcżcijtz léganijé oſtreé/ vbogié/ niżli waſſe miekkié ij bogaté. OpecŻyw 16, 16; Do tego ſłużą ludźiem pobożnym modlitwy/ poſty/ bicżowánie/ włośienice/ twárde legánie WujJud 211; SkarŻyw 459.

W charakterystycznych połączeniach: leganie bogate, miękkie, ostre, twarde (3), ubogie (2).

Cf LEGAĆ

KN