[zaloguj się]
[pdf]

LENOWAĆ SIĘ (1) vb impf

się, [się].

Teksty nie oznaczają é.

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 lenuję się
imperativus
sg
2 lenuj się

[praes 1 sg lenuję się.] ◊ imp 2 sg lenuj się.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.; poza tym XVIII w.: lenować.

Nie chcieć czegoś zrobić; tu z przeczeniem: być gotowym do czegoś:

lenować się ku czemu: Nie lenuyże ſie theż przyiacielowi ku káżdey pocżćiwey poſłudze iego. RejZwierc 24v.

[cum inf: NAdto bráćia moi zdrowi bądzćie w Pánu Toſz piſáć wam/ teraz iednák nie lęnuię ſię [mihi quidem non pigrum; nie leń mię BudNT] BudBib Philipp 3/1.]

Formacje współrdzenne cf LENIĆ SIĘ.

KN