[zaloguj się]
[pdf]

LEWITSKI (7) ai

lewitski (6), lewicki (1); lewitski Leop (2), BudBib (3), WujNT; lewicki CzechRozm.

e prawdopodobnie jasne (tak w lewita).

Fleksja
sg
nNlewitski(e)
pl
N m pers lewitscy
G lewitskich
I m lewitskimi

sg n N lewitski(e) (2). ◊ pl N m pers lewitscy (1). ◊ G lewitskich (3). ◊ I m lewitskimi (1).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Przymiotnik od „lewita” ‘członek pokolenia Lewi’; dotyczący lewity, przynależny do lewity (7): Leop 2.Esdr 11/16; Wſzech miaſt ſynom Merárego wedle plemion ich zdrugich plemion Lewitſkich [de familiis Levitarum] doſtáło ſię loſem ich miaſt dwánaśćie. BudBib Ios 21/40.

W charakterystycznych połączeniach: lewitska(-e) familija, książę, plemię.

Wyrażenia: »lewitskie kapłaństwo« (1): iż kápłáńſtwo nie zgołá ieſt zniſzczone áni odrzucone/ ále ono Lewitſkie kápłáńſtwo ieſt odmienione WujNT 765.

»ofiarownik, ofiarownictwo lewitski(e)« (2 : 1): Y mowił Moiżeſz y ofiárownicy Lewitſcy [sacerdotes Levitae] do wſzego Izráelá BudBib Deut 27/9, Ios 8/33; CzechRozm 165.

Szeregi: »lewicki abo Aaronowski« (1): Ofiáry też one zakonne: y Ofiárownictwo Lewickie ábo Aaronowſkie zniſzcżáły. CzechRozm 165.

»kapłański i lewitski« (1): y Kxiążęty fámiliey Kápłáńſkich y Lewitſkich [sacerdotalium et leviticarum]: ták więcżſſe/ iáko mnieyſze/ wſſyſtkie los rownie podzielał. Leop 1.Par 24/31.

Cf LEWITYCKI

KN