« Poprzednie hasło: [LICHWIĄCY] | Następne hasło: (LICHWIENIE) » |
LICHWIĆ (12) vb impf
lichwić (10), lichfić (2); lichwić MiechGlab, WróbŻołt, RejAp, RejZwierc, Calag, SkarŻyw (3), Calep, SkarKaz; lichfić GostGospSieb (2).
inf | lichwić | |||
---|---|---|---|---|
indicativus | ||||
praes | ||||
sg | pl | |||
1 | lichwię | |||
3 | lichwi | lichwią |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | lichwił | m pers | lichwili |
inf lichwić (5). ◊ praes 1 sg lichwię (1) [zapis: -e]. ◊ 3 sg lichwi (2). ◊ 3 pl lichwią (2). ◊ praet 3 sg m lichwił (1). ◊ 3 pl m pers lichwili (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.
W połączeniach szeregowych (2): RejAp 189; w ktorey [pokucie] żáłowáć będźie/ iż [...] nád práwo y zakon iego [Boga]/ cudzołożył/ wydźierał/ lichwił/ zábijał/ y inne grzechy popełniał. SkarKaz 348b.
lichwić komu (1): kto roſpraſza ná nędznych wſpomożenie/ ſkárbi ſobie wniebie/ y lichwi Bogu SkarŻyw 102.
lichwić z kim (1): nád ktory [dozór domowy] oto możeli Sláchćicowi być co vżytecżnieyſzego/ álbo temu co z Bogiem lichfić á pracą ſie ſwą żywić chce cżłowiekowi potrzebnieyſzego? GostGospSieb +3v.
Formacje współrdzenne: nalichwić, przelichwić, wylichwić.
Cf LICHFIENIE
KN