[zaloguj się]
[pdf]

LICHWNIK (6) sb m

lichwnik (2), lichfnik (1), lifnik (3), [lichewnik]; lichwnik BudNT, KochPs; lichfnik Mącz; lifnik SeklWyzn, LubPs, ModrzBaz.

Tekst nie oznacza é.

Fleksja
sg pl
N lichwnik lichwnicy
G lichwnika

sg N lichwnik (2). ◊ G lichwnika (1). ◊ pl N lichwnicy (3).

Stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. s.v. lichwiarz.

Człowiek pożyczający pieniądze na wysoki procent, lichwiarz; dardanarius Mącz (6): LubPs Z; Dardanarii Przekupniowie/ Lichfnicy/ a quodam mago dicti. Mącz 78a; Dwá dłużnicy byli v niektorego lichwniká [foeneratori] BudNT Luc 7/41; KochPs 168; [Bádáć ſię będźie lichewnik [foenerator Vulg] po wſzytkim imieniu iego [grzesznego]/ y rozchwycą cudzi imienie iego. PsKrak 1535 108/10 [przekład tego samego tekstu LubPs, KochPs]].

W połączeniach szeregowych (2): SeklWyzn d2v; A teraz tákie cżáſy náſtáły/ iż nietylko pierśćienie/ ále y łáńcuchy ládá kto nośi: á nietylko iuż mowię dobrzi choćia podłego ſtanu/ ále też rufianowie/ nierządnice/ wykrętácże práwni/ y lifnicy [foeneratores]. ModrzBaz 51.

Cf LICHOWNIK, LICHWIARZ, LISZNIK

KN