[zaloguj się]
[pdf]

LOIK (9) sb m

loik (1), logik a. loik (8).

-gi- (8), -i- (1).

o prawdopodobnie jasne.

Fleksja
sg pl
N loikowie, loicy
G loik(o)w
A loika
I loiki(e)m

sg N loik (4). ◊ A loika (1). ◊ I loiki(e)m (1). ◊ pl N loikowie (1), loicy (1) CzechEp (1:1). ◊ G loik(o)w (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Biegły w logice, posiadający umiejętność dyskutowania, argumentowania, rozumowania [logicus – rozeznawający BartBydg] (9): a on [Bazylijus] ieſt nie tylko Logikiem cżłowiekiem mądrym/ ále ktemu duchownym CzechEp 54; wywrocą teraz Loikowie pogáńſką filozofią wſzytko ná nice/ poſtáwią nogámi wzgorę CzechEp 105; Nie ládá logik/ ktory wnet pozwoli/ á prętko záś záprzy CzechEp 182, *3v, 46, 293.

W przeciwstawieniach: »loik ... laik, prostak głupi« (2): Wierzę temu/ iż ieſlibym kędy ſłowkiem ktorym oſobę I.M. nie z chęći/ ále z nieobacżenia/ iáko proſtak głupi á nie Logik obráźił [...] że mi to I.M. condonuie CzechEp [416]; Oto Láik á nie Logik/ twą oſtrość zpiłował NiemObr ktv.

Szereg: »loik abo mędrzec« (1): cżemuż rzecży przećiwney chce przedſię gwałtem [...] dowodzić? Nie pámiętáiąc ná regułkę ſwych Logikow/ ábo mędrcow ktorych ſię trzyma. CzechEp 160.

Cf NIELOIK

HJ