[zaloguj się]
[pdf]

[RANIWAĆ vb impf

Fleksja

2 sg m praet -ś raniwåł.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład) s.v. ranić.

Iter. od „ranić” ‘zadawać rany’; przen: doprowadzać do zguby, podbijać, szkodzić [kogo]: Iákożeś ſpadł z Nieba Lucyferze/ ktoryś ráno wſchodził? Vpadłeś ná źiemię/ ktoryś więc rániwał [vulnerabas] narody? Leop Is 14/12 (Linde s.v. ranić).

Formacje współrdzenne cf RANIĆ.]

ZCh