[zaloguj się]
[pdf]

ŁACHMAN (2) sb

łachman m a. łachmana f.

Pierwsze i drugie a jasne.

Fleksja
pl
N łachmany
I łachmanami
L łachmaniech

pl N łachmany (1). ◊ [I łachmanami.] ◊ L łachmaniech (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Nędzne, podarte ubranie; cento ex veteribus variis pannis, centonarius, centunculus, pannutia vestis, pannutium, peniculamenta Cn (2): [złodziej wyrzucając] vbogicy Báby zbior. Myślił/ iż te łáchmány/ y ten ſprzęćik wſzytek/ Y mnie y towárzyſtwu nie Przyidźie w pożytek. KlonWor 43; [i dlátego Pan Iezus one zá ſzcżęsliwe pocżyta/ ktorzy duchem/ a nie iákimi łáchmánámi/ ſą vbodzy. BudUrzęd 31 v; Láchmánny/ Coligae nauticae follicantes. Volck Kkk].
Przen: Pogardliwie o księgach (1): Bo wiera y naſzy tatuſiowie w ſwych kolendárzoch y łachmaniech po ty lata zbłądzili LudWieś ktv.

Cf ŁACHMANINA

HJ