Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: 2. ŁACNIUCHNY

Następne hasło: [ŁACNIUCZKO] »

ŁACNIUCZKI (2) ai

a jasne.

Zawsze łac-.

Fleksja

sg
f	N		n	N	łacniuczki(e)
f	G	łacniuczki(e)j	n	G

sg f G łacniuczki(e)j. ◊ n N łacniuczki(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (te same przykłady).

Znaczenia

Dem. i intens. od „łacny”; nie sprawiający najmniejszej trudności (2)

Dem. i intens. od „łacny”; nie sprawiający najmniejszej trudności (2): [o powściąganiu gniewu] bo widzę iż ſie śiłá ludzie mogą náucżyć y niepodobnych rzecży/ y nád przyrodzenie/ á cożby ſie ták łácniucżkiey/ gdyby chcieli/ náuczyć nie mieli? RejZwierc 78v.

W przen (1):

Wyrażenie:»łacniuczkie lekarstwo«: A bárzo łácniucżkie lekárſtwo ná to [na gniew] ieſt/ iedno málucżki cżás sćirpieć/ áż ſie złe kęs odwlecże RejZwierc [78²]v.

Cf 1. ŁACNIUCHNY, [ŁAĆWIUCHNY]