[zaloguj się]
[pdf]

ŁAMIKAMIEŃ (22) sb m

Pierwsze a pochylone, drugie jasne, e jasne (tak: Mącz).

Fleksja
sg
N łåmikamień
G łåmikamienia
D łåmikamieniowi
A łåmikamień
I łåmikamieni(e)m

sg N łåmikamień (9). ◊ G łåmikamienia (5). ◊ D łåmikamieniowi (1). ◊ A łåmikamień (3). ◊ I łåmikamieni(e)m (4).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII w.

bot. Saxifraga granulata L.; skalnica ziarenkowata; bylina z rodziny skalnicowatych (Saxifragaceae), rzadka na niżu; dawniej (XVI w.) uważana za roślinę leczniczą; saxifraga Mącz; calcifraga, emperton, saxifragum Cn (22): Biedrzeniecz ieſth koſmaty/ ale łamikamień nijeſth koſmaty, ieſt ciepły y ſuchy. FalZioł I 103a; ieſth rzecżono tho ziele łamikamien iż ma tę włoſnoſć/ Ma też mocz roſpądzaiączą/ y wypądzaiączą vriny, kamień łamie w miechierzu y w nyrkach FalZioł I 135a, +4d, I 8c, 29c, 51c, 54a (21); Mącz 370a.

Synonim: »rozłup kamienny«.

Cf ŁOMIKAMIEŃ, ŁOMKAMIEŃ

DJ