[zaloguj się]
[pdf]

ŁAPAĆ SIĘ (7) vb impf

sie (6), się (1).

Oba a jasne.

Fleksja
inf łapać się
indicativus
praes
sg
3 łapå się
imperativus
sg
2 łapåj się

inf łapać się (2). ◊ praes 3 sg łapå się (3). ◊ imp 2 sg łapåj się (1). ◊ part praes act łapając się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Chwytać się [kogo, czego] (5): Bo by to ſzpetny przewoz minąwſzy głębiny/ Do końcá przypłynąwſzy łápáć ſie ſzeliny. RejZwierc 120v; Bo poſpolicie kto ſie poſliźnie rad ſie drugiego łápa/ y obádwá bywáią ná ziemi. RejZwierc 137v [idem 2 r.] 137v marg, Aaa4v.
Przen (1):

łapać się czego = szukać pomocy (1): W ten cżas/ oycże/ áni iuż bogom ſwym dufay/ Ani śię poświęconych ołtarzow łápay: Okrutnego lwá ſcżęnię zá tobą bieży KochOdpr D2.

2. Gonić się w celu schwytania, uwięzienia (1):

W porównaniu (1): Krol Pan zwierchni moznoſcia ſwa/ Slachcicowi/ y inſzego także Stanu Czlowieku aby ſrog niebel ani zauſnici iego/ Niemieli bi ſmi ſie łapac po noci yako Kokoſzi/ gwalti y mordi tziniac nad bracia PaprUp D4.

3. Bić się; tu o opędzaniu się od owadow; [z czym] (1): Bący go iedzą/ A Komorzy ná cżele we trzy rzędy ſiedzą. Sam ſobye łeb potłucże z nimi ſie łápáiąc RejWiz 93v.

Formacje współrdzenne cf ŁAPAĆ.

LW