[zaloguj się]
[pdf]

ŁASICA (18) sb f

Oba a jasne.

Fleksja
sg pl
N łasica
G łasice łasic
A łasicę

sg N łasica (10). ◊ G łasice (5). ◊ A łasicę (2). ◊ pl G łasic (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

zool. Mustela nivalis L., łasica łaska; ssak drapieżny z rodziny łasicowatych (Mustelidae), o ubarwieniu letnim z wierzchu ciała brązowym, od spodu białym; zimą bieleje całkowicie, pożyteczny i rzadki w Polsce; mustel(l)a Murm, Mymer1, Cn; ictis, viverra Mącz, Cn; gale Calep (18): Oracż po ſer śięgnął w leśicę/ Y vchwyćił tám łáśicę BierEz N4; Ież gdy źimę bliſką widział/ A ná nię śię źle przyodział: Przyſzedſzy łáśice prośił/ By w iey domu przez źimę żył. BierEz P3v; Murm 41; Mymer1 27; LAſicza ieſt zwierzę małego ciała, ale wielkiey ſmiałoſci y chytroſci FalZioł IV 12c; Vkąſzenie Laſicze ieſt iadowite á bolącze FalZioł IV 12c, +7a, IV 12c [2 r.], d; KłosAlg G2; Mącz 164b, 238d, 240a; łáśicę całkiem w winie z oliwą vwárzyć [...] ná ból przykłádáć. SienLek 122v, 82; HistRzym 83v; Calep 445b.

Cf 2. ŁASKA

DJ