[zaloguj się]
[pdf]

2. ŁASKA (7) sb f

Oba a jasne.

Fleksja
sg
N łaska
A łaskę

sg N łaska (6). ◊ A łaskę (1).

Sł stp brak, Cn s.v. łasica, Linde XVII – XVIII w.

zool. Mustela nivalis L., łasica łaska; ssak drapieżny z rodziny łasicowatych (Mustelidae), o ubarwieniu letnim z wierzchu ciała brązowym, od spodu białym, zimą bieleje całkowicie; pożyteczny i rzadki w Polsce; mustel(l)a Mącz, Calep, Cn (7): Owa też gdy śię [jeż] obracał/ Láſkę ſwemi ośćiámi pchał BierEz P3v, O; Mustella, vel mustela, Láśicá łáská. Mącz 238d; A gdyż Gwido ſpał ná iego łonie widział Tyrus vſtá iego otworzone y vyźrzał áno znich łáſká biała wybieżáłá y wbieżáłá ná gorę bliſko ich. HistRzym 78v, 78v [2 r.]; Calep 683a.

Cf ŁASICA

LW