![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.png){kind=logo}
![[SEARCH]](/static/img/icons/magnifier-left.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: ŁKAĆ | Następne hasło: ŁKANIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
ŁKAJĄCY (3) part praes act
a jasne.
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | łkający | f | N | |
| A | A | łkającą | |||
| pl | ||
|---|---|---|
| N | m pers | łkający |
sg m N łkający (1). ◊ f A łkającą (1). ◊ pl N m pers łkający (1).
Sł stp s.v. łkać, Cn, Linde brak.
Głośno płaczący, zawodzący; tu w znaczeniu uogólniającym: rozpaczający, zasmucony; gemens Vulg (3): Wſſyſtek lud iego łkáiący [Omnis populus eius gemens]/ y ſzukáiący chlebá: dáli wſſelákie koſſtowne rzecży zá iadło ná poſilenie duſſe. Leop Thren 1/11.
Szereg: »łkający a płaczący« (1): Bądź pochwalon Krolu niebieſki [...] CIebie my żądamy y prośimy łkáiący/ á w tym to poruſzeniu płácżący/ w ſmętnym á płácżliwym będąc padole. ArtKanc D4.
W przen (1): duſſę [Matki Bożej] lkaiątzą zaſmutzoną ij żaloſciwą/ przeſſedl miecż boleſci OpecŻyw 145.
Cf ŁKAĆ
TK