« Poprzednie hasło: [RATUSKI] | Następne hasło: RATUSZEK » |
RATUSZ (158) sb m
ratusz (143), ratus (10), ratuz (5); ratus ZapKościer (10), ratuz Calep (5).rå- (128), ra- (7); ra- OpecŻyw, MurzNT; rå- : ra- RejZwierz (4:1), BibRadz (2:1), HistLan (4:1), SarnStat (22:2).
sg | pl | |
---|---|---|
N | råtusz, råtuz | |
G | råtusza | råtusz(o)w |
D | råtuszowi | |
A | råtusz, råtus | råtusze |
I | råtusz(e)m | |
L | råtuszu | råtuszach |
sg N råtusz, råtuz (24). ◊ G råtusza (22). ◊ D råtuszowi (2). ◊ A råtusz, råtus (43). ◊ I råtusz(e)m (7). ◊ L råtuszu (49). ◊ pl G råtusz(o)w (1). ◊ A råtusze (4). ◊ L råtuszach (6); -ach (3), -åch (3); -ach KlonWor; -ach : -åch SarnStat (2:3).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.
- 1. Okazały budynek będący siedzibą władz państwowych, administracyjnych, sądowniczych (często z aresztem) (z niem. Rathaus ‘dom rady’)
(143)
- a. Siedziba władz miejskich
(83)
- α. W czasach średniowiecznych i nowożytnych
(80)
- Przen (1)
- αα. Areszt mieszczący się w ratuszu (2)
- β. W czasach Imperium Rzymskiego (1)
- γ. W czasach biblijnych (2)
- α. W czasach średniowiecznych i nowożytnych
(80)
- b. Siedziba władz miasta–państwa w starożytnej Grecji (1)
- c. Siedziba senatu w starożytnym Rzymie (7)
- d. Siedziba pretora (tu w Jerozolimie) (28)
- e. Siedziba władcy (tu w krajach Bliskiego Wschodu) (3)
- f. W tłumaczeniu łacińskich rzeczowników oznaczających okazały budynek, pałac (3)
- a. Siedziba władz miejskich
(83)
- 2. Urząd miejski
(14)
- Przen (1)
- 3. Sprawy związane z działalnością władz ratuszowych (w pl) (1)
W połączeniu z przymiotnikiem od nazwy miasta [zawsze: ratusz + przymiotnik] (10): A záſye od Sentencyey wyſzſzego Prawá/ do Comiſſarzow ſzeſći Miaſt wyſzſzey miánowánych ſkłádáią czás ná pierwſze ich zeſzćie ná Ratuſz Krákowſki. GroicPorz bb2, bbv; RejZwierz 111, bb2v; BielKron 400v; IZ téż ćiſz poſłowie proſzą: áby Ziemſkié Roki ná Ratuſzu Socháczewſkim záwżdy ſądzoné były SarnStat 744, 541, 744, 1152 [2 r.].
W charakterystycznych wyrażeniach przyimkowych: [być, stawić się, coś robić itp.] na ratuszu (30), w ratuszu (5); [(do)prowadzić, odnieść coś, schodzić się, pospieszyć się, stawić się, pozwać itp.] na ratusz (11), do ratusza (2); [przybić, wymalować itp.] na ratuszu (5); [coś robić] u ratusza, pod ratuszem, przed ratuszem; [schodzić itp.] z ratusza (2); [iść] ku ratuszowi; [bieżeć] pod ratusz; [kto, co] na ratuszu (3), pod ratuszem (2).
W porównaniach (3): RejZwierc 14v [2 r.]; Bo pátrz iż kto ták nie będzie ozdobiony thymi pięknemi cnotámi á zacnemi obycżáymi żywotá ſwego/ á inſze s tego karze/ ieſt iáko on burmiſtrz ná zacnym ratuſzu co mieyſkyemi ſkárby ſzáfuie/ więc máłe złodzieyki ſkázuie wieśić/ á ſam ſie nie bacży iż tyle troie vkrádnie. RejZwierc 148v.
»zasieść na ratuszu« (1): Cżáſem ſobie [burmistrz] z przyſtoyną powagą záśiędźie Ná Ratuſzu ná ſpráwách/ ná ſwoim urzędźie KlonWor 14.
»na ratuszu sprawa« = sąd (1): Cnotliwym cnotá ieſt daná zá práwá/ Ná niecnotliwe ná ratuſzu ſpráwá. RejZwierc 225.
ratusz czyj [= Piłata] (2): mocy twé [Tyberiuszu] wſſytki rzecży ktoré ſie dziály o Iezuſie na rátuſſu moijm znaiomé cżynię przez ninieyſſé piſanijé OpecŻywList C2, C2.
ratusz czyj (1): [starosta] rzekł: Będę ćię ſłuchał/ gdy tez przyidą ći ktorzy ná ćię ſkárżyć máią. Y roſkazał go ſtrzedz ná páłacu (marg) ná ratuſzu. (–) Herodowym. WujNT Act 23/35.
W połączeniu z przymiotnikiem od nazwy miasta [w tym: ratusz + przymiotnik (8), przymiotnik + ratusz (1)] (9): yako ya othem wyem ysz slachathny Ian wysznyewsky szphaląth nye zywye szeszlodzyemy [!] [...] a ny wynen yeszth thego obwynyenya wedluk regestr Rathuscha warschewskyego et wedluk poszw. ZapWar 1510 nr 2081; a ktora by strona stronyę tego kupu nyetrzimala ta ma napyerwy stronye litkup zaplaczycz yako klodę pywa [...] a na Ratus Koſczerſki 3 slote czerwonye a lytkupnykom waſzę piwa Koſzczerſkego ZapKościer 1584/51, 1582/34, 1583/37, 1584/43v, 45, 1585/62v, 1586/68, 1587/71v.
Synonimy: 1. radny dom, rzymski dom, dom sądow(n)y (a. sądny).
MP